# Records and Notes
Memories are defined, in a general manner, by one’s personal aesthetic perception, vitally shaping them and differentiating them
in our consciousness, the objective event. On the opposite side of this ascertainment, and as far as painting is concerned, we can add that, conversely, visual perception and aesthetics are determined by one’s time-shaped visual memory. This is a condition that occurs
in the subconscious space. In this field, the transformation, the osmosis, the blending, the unexpected, and the indefinable can be recreated, leading the painter to a new image. Through this painting process, consecutive imperfect images emerge with fluidity,
and whether they become visible depends on the painter's concentration and readiness to discern them, capture them, and illuminate them. Since the boundaries are inconspicuous, this is a process that often leads to the destruction of the work, or to the creation of a new work ‘over’ but also ‘in the midst of’ the ruins of what was to be.
These specific works, starting with the improvised tradition of abstract expressionism and "art informel", in particular, become
memories and symbols of the visible world through the fragments of visual memory.
Τις αναμνήσεις μας, τις καθορίζει με καθολικό τρόπο, η προσωπική μας αισθητική αντίληψη, διαμορφώνοντας τις καίρια και διαφοροποιώντας στην συνείδηση μας, το αντικειμενικό γεγονός. Στον αντίποδα αυτής της διαπίστωσης και σε ότι αφορά την ζωγραφική, μπορούμε να προσθέσουμε, ότι και αντίστροφα, την οπτική μας αντίληψη και αισθητική την καθορίζει η διαμορφούμενη μέσα στον χρόνο, οπτική μνήμη. Αυτή είναι μια συνθήκη η οποία συμβαίνει στο χώρο του υποσυνειδήτου. Στο πεδίο αυτό μπορεί να υπάρξει εκ νέου, ο μετασχηματισμός, η ώσμωση, η μίξη, το απροσδόκητο και το ακαθόριστο, που οδηγούν τον ζωγράφο σε μια νέα εικόνα. Μέσα από αυτήν την ζωγραφική διαδικασία προκύπτουν με ρευστότητα και διαδοχικά, ατελείς εικόνες και εξαρτάται από την συγκέντρωση και την ετοιμότητα του ζωγράφου, να τις αντιληφθεί, να τις συγκρατήσει και να τις "αποσαφηνίσει" ώστε να τις κάνει ορατές. Εφόσον τα όρια είναι δυσδιάκριτα, αυτή είναι μια διαδικασία που πολλές φορές οδηγεί στην καταστροφή του έργου ή στην δημιουργία ενός νέου έργου "πάνω" αλλά και "ενδιαμέσως" στα ερείπια αυτού που επρόκειτο να γίνει.
Τα συγκεκριμένα έργα ξεκινώντας από την αυτοσχεδιαστική παράδοση του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και συγκεκριμένα
την "art informel" γίνονται υπομνήσεις και σύμβολα του ορατού κόσμου μέσω των θραυσμάτων της οπτικής μνήμης.
in our consciousness, the objective event. On the opposite side of this ascertainment, and as far as painting is concerned, we can add that, conversely, visual perception and aesthetics are determined by one’s time-shaped visual memory. This is a condition that occurs
in the subconscious space. In this field, the transformation, the osmosis, the blending, the unexpected, and the indefinable can be recreated, leading the painter to a new image. Through this painting process, consecutive imperfect images emerge with fluidity,
and whether they become visible depends on the painter's concentration and readiness to discern them, capture them, and illuminate them. Since the boundaries are inconspicuous, this is a process that often leads to the destruction of the work, or to the creation of a new work ‘over’ but also ‘in the midst of’ the ruins of what was to be.
These specific works, starting with the improvised tradition of abstract expressionism and "art informel", in particular, become
memories and symbols of the visible world through the fragments of visual memory.
Τις αναμνήσεις μας, τις καθορίζει με καθολικό τρόπο, η προσωπική μας αισθητική αντίληψη, διαμορφώνοντας τις καίρια και διαφοροποιώντας στην συνείδηση μας, το αντικειμενικό γεγονός. Στον αντίποδα αυτής της διαπίστωσης και σε ότι αφορά την ζωγραφική, μπορούμε να προσθέσουμε, ότι και αντίστροφα, την οπτική μας αντίληψη και αισθητική την καθορίζει η διαμορφούμενη μέσα στον χρόνο, οπτική μνήμη. Αυτή είναι μια συνθήκη η οποία συμβαίνει στο χώρο του υποσυνειδήτου. Στο πεδίο αυτό μπορεί να υπάρξει εκ νέου, ο μετασχηματισμός, η ώσμωση, η μίξη, το απροσδόκητο και το ακαθόριστο, που οδηγούν τον ζωγράφο σε μια νέα εικόνα. Μέσα από αυτήν την ζωγραφική διαδικασία προκύπτουν με ρευστότητα και διαδοχικά, ατελείς εικόνες και εξαρτάται από την συγκέντρωση και την ετοιμότητα του ζωγράφου, να τις αντιληφθεί, να τις συγκρατήσει και να τις "αποσαφηνίσει" ώστε να τις κάνει ορατές. Εφόσον τα όρια είναι δυσδιάκριτα, αυτή είναι μια διαδικασία που πολλές φορές οδηγεί στην καταστροφή του έργου ή στην δημιουργία ενός νέου έργου "πάνω" αλλά και "ενδιαμέσως" στα ερείπια αυτού που επρόκειτο να γίνει.
Τα συγκεκριμένα έργα ξεκινώντας από την αυτοσχεδιαστική παράδοση του αφηρημένου εξπρεσιονισμού και συγκεκριμένα
την "art informel" γίνονται υπομνήσεις και σύμβολα του ορατού κόσμου μέσω των θραυσμάτων της οπτικής μνήμης.
>
> urban scape, oil pastels on paper, 33,7 x 50 cm
> place (from a dream), oil pastels on paper, 43 x 32,5 cm
> light, oil pastels on glossy paper, 34,5 x 27,3 cm
> somewhere hidden, oil pastels on paper, 35 x 42 cm
> view from above, oil pastels on paper, 38 x 25 cm
> fragments of a forgotten story, oil pastels on paper, 25 x 32 cm
> shredded, oil pastels on paper, 35 x 26 cm
> vessels, oil pastels on paper, 70 x 50 cm
> water memory, oil pastels on paper, 50 x 31 cm
> reflexion, oil pastels on paper, 35,5 x 25 cm
> junction, oil pastels on paper, 35 x 27cm
> transition, oil pastels on paper, 32 x 41 cm